prof. dr hab. Moisan-Jablonski Christine SylviaŻyciorys naukowy
Prof. dr hab. Christine Moisan-Jablonski *– historyk sztuki, od jesieni 2017, profesor zwyczajny Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. W latach 2005-2017 kierownik Katedry Ikonografii Sztuki Nowożytnej, a następnie Katedry Sztuki Nowożytnej w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
Autorka licznych prac poświęconych symbolice sztuki religijnej oraz badaniom komparatystycznym uwzględniającym przedstawienia plastyczne oraz literaturę religijną XVII i XVIII wieku. Stworzyła własną metodę badawczą tzw. metodę pośredniej komparatystyki, według której powstało także wiele opracowań jej uczniów. Założycielka i redaktor serii Polska sztuka kościelna Renesansu i Baroku. Tematy i symbole.
* Swoje prace publikowała także pod spolszczonymi formami imienia i nazwiska jako Krystyna S. Moisan, Krystyna Moisan-Jabłońska, Christine Moisan-Jabłońska)
Główne obszary jej zainteresowań badawczych dotyczą:
- Interdyscyplinarnych badań nad symboliką europejskiej sztuki nowożytnej postrzeganej przez pryzmat historii idei i duchowości, mentalności religijnej oraz kulturowych toposów;
- Personifikacji archetypicznych pojęć występujących w sztuce Europy środkowej i zachodniej (żywioły, pory roku, miesiące, strony świata, kontynenty, znaki zodiaku, zmysły, cnoty, grzechy, itp.);
- Symboliki polskiej sztuki nowożytnej i jej związków z plastyczną i literacką kulturą Europy, a w szczególności z emblematyką oraz grafiką zachodnioeuropejską.
- Paryskiego okresu twórczości gdańskiego rytownika Jeremiasza Falcka (1609-1677), a w szczególności rycinom alegorycznym i ich oddziaływaniu na grafikę innych krajów zachodnioeuropejskich. Jej poszukiwania zaowocowały wskazaniem nowych kierunków kwerend oraz zdefiniowaniem odmiennych perspektyw badawczych. Za szczególne osiągnięcie należy uznać odkrycie ponad 35 nieznanych i niepublikowanych serii kopii jego dzieł, z których każda liczy od 3 do 12 plansz, i wprowadzenie ich do obiegu naukowego. Swe badania publikuje regularnie w kraju i za granicą, przede wszystkim w naukowych pismach francuskich, konsekwentnie budując katalog prac gdańskiego rytownika i stopniowo rekonstruując mapę powiązań paryskiego oeuvre Falcka ze sztuką europejską.
Do jej najważniejszych prac należy zaliczyć Obraz czyśćca w sztuce polskiego baroku. Studium ikonograficzno-ikonologiczne (Warszawa 1995) oraz Obrazowanie walki dobra ze złem (Kraków 2002) obejmujące przekrojową analizę polskiej plastyki i piśmiennictwa religijnego doby baroku. Książka Polskie przygody grafiki zachodnioeuropejskiej. XVII-XVIII w. (Ciche 2013) porusza zagadnienie wpływu europejskich rycin na kształtowanie się polskiego malarstwa, skupiając się na procesie dokonujących się zmian w zakresie symbolicznego przesłania przedstawień. Na metamorfozach treści koncentrują się także jej artykuły publikowane w latach 2013-2021, poświęcone alegorycznym rycinom francuskim z XVII wieku.
