30 października 2013 r. 68 nauczycieli akademickich oraz pracowników nauki i sztuki otrzymało z rąk Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego nominacje profesorskie. Akty nominacyjne otrzymało dwoje pracowników UKW: Ewa Filipiak - profesor nauk społecznych; Mariusz Kaczmarek - profesor nauk technicznych.
Nominowani profesorowie reprezentowali m.in. nauki humanistyczne, społeczne, ekonomiczne, farmaceutyczne, fizyczne, medyczne, techniczne, chemiczne, sztuki plastyczne i muzyczne. W gronie profesorów znaleźli się przedstawiciele polskich uczelni i instytutów, a także uniwersytetów z USA i Republiki Czeskiej.
prof. Ewa Filipiak – życiorys naukowy
Profesor Ewa Filipiak jest Dyrektorem Instytutu Pedagogiki, kierownikiem Katedry Dydaktyki i Studiów nad Kulturą Edukacji.
Kariera zawodowa i naukowa prof. Ewy Filipiak, począwszy od studiów magisterskich po tytuł profesora czyli przez 26 lat (1988-2013) jest związana przede wszystkim z jedną, macierzystą Uczelnią, dzisiejszym Uniwersytetem Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. W 1987 roku (jako studentka V roku) podjęła pracę jako asystent - stażysta w Instytucie Nauczania Początkowego i Wychowania Przedszkolnego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy (Zakład Nauczania Początkowego). W Instytucie tym (Instytut nosił później nazwę Instytutu Edukacji Szkolnej), w Zakładzie Edukacji Zintegrowanej, pracowała do lutego 2003 roku. W latach 1988-1994 była asystentem, a w latach 1994-2003 adiunktem w tym Instytucie. W roku 2003 przeszła do Instytutu Pedagogiki, gdzie pracowała w Zakładzie Dydaktyki najpierw na stanowisku adiunkta (2003-2004), następnie profesora nadzwyczajnego Akademii Bydgoskiej, później profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego. W Instytucie Pedagogiki UKW od roku 2003 jest kierownikiem Zakładu Dydaktyki, dziś Katedry Dydaktyki i Studiów nad Kulturą Edukacji. Od 1 marca 2013 roku objęła funkcję Dyrektora Instytutu Pedagogiki Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.
W kręgu zainteresowań naukowo-badawczych prof. Ewy Filipiak jest edukacja jako czynnik rozwoju jednostki, poszukiwania teoretyczne i aplikacyjne. Od początku jej działania naukowo-badawcze i projekty inspiruje kulturowo-historyczna teoria rozwoju Lwa S. Wygotskiego i Jerome’a S.Brunera. Prace opublikowane mają trojaki charakter. Są to: (1) oryginalne studia teoretyczne; (2) prace prezentujące własne badania empiryczne oraz (3) prace ukazujące zastosowanie wiedzy dla rozwiązywania problemów praktyk edukacyjnych.
Dorobek naukowy prof. Ewy Filipiak konsekwentnie od wielu lat służy poznawaniu i rozumieniu dróg rozwoju dziecka splecionych nierozłącznie z drogami jego edukacji. Z tego powodu Jej prace naukowe oraz popularno-naukowe są ważne nie tylko dla pedagogiki, ale także dla psychologii edukacji. Podejmowane przez prof. Ewę Filipiak badania wdrożeniowe związane są z tworzeniem nowych kontekstów dla edukacji dzieci i młodzieży oraz pedagogów i nauczycieli, przyczyniają się do podnoszenia jakości pracy szkoły. We wszystkich obszarach aktywności zawodowej i społecznej prof. Ewa Filipiak koncentruje się na ważnych problemach, które próbuje rozwiązywać przy wykorzystaniu wiedzy z różnych dziedzin i dyscyplin, uwzględniając konteksty teoretyczne, empiryczne i praktyczne. W publikacjach, projektach, pracach wdrożeniowych udało się jej pogodzić dwa-zbyt często traktowane jako odrębne-obszary pedagogiki: teorię akademicką i praktykę nauczycielską.
Na szczególne pokreślenie zasługuje aktywność prof. Ewy Filipiak w zakresie inicjowania pracy zespołów naukowo-badawczych i zespołów projektowych, także z udziałem partnerów zagranicznych. Realizowała 7 projektów w tym 1 KBN; 4 z zagranicznym konsorcjum. Prof. Ewa Filipiak konsekwentnie poszerza pola współpracy zagranicznej, jest inicjatorem podpisania 6 umów i listów intencyjnych z zagranicznymi uniwersytetami. Od wielu lat przyczynia się do popularyzowania wiedzy. W latach 2005-2010 pełniła funkcję koordynatora działań Rady Programowej do spraw organizacji Dni Nauki UKW. Od 2011 pełni funkcję honorowego członka Rady Bydgoskiego Festiwalu Nauki.
Za swoją działalność naukową była kilkakrotnie nagradzana. Otrzymała indywidualne Nagrody Rektora WSP/AB/UKW w latach: 1994, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2013 oraz nagrodę zespołową Rektora UKW w roku 2004. Za (książkę habilitacyjną w roku 2003 otrzymała Nagrodę Ministra Edukacji Narodowej i Sportu. W roku 2007 Prezydent Miasta Bydgoszczy przyznał Jej Medal za szczególne zasługi dla Miasta Bydgoszczy. Natomiast W 2011 JM Rektor UKW w Bydgoszczy przyznał Medal Bene de Uniwersitate Meritus Universitas Casimiri Magni Bydgostiae w uznaniu zasług dla rozwoju Uniwersytetu. W 2013 roku została odznaczona Medalem KEN.
prof. Mariusz Krzysztof Kaczmarek – życiorys naukowy
Pracownik Instytutu Mechaniki i Informatyki Stosowanej, Wydział Matematyki, Fizyki i Techniki Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, zatrudniony na stanowisku profesora UKW.
Absolwent Politechniki Poznańskiej, kierunek Podstawowe Problemy Techniki (1982); doktor (1990) i doktor habilitowany (2002) nauk technicznych w zakresie mechaniki, IPPT PAN, Warszawa. W latach 1982-1997 pracownik Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, Poznań. Od roku 1997 jest zatrudniony w Akademii Bydgoskiej (obecne UKW). Od roku 2006 kieruje Instytutem Mechaniki i Informatyki Stosowanej UKW.
Jest autorem lub współautorem ponad 100 publikacji w recenzowanych czasopismach naukowych (około 50 z listy JCR), 3 monografii i 3 zgłoszeń patentowych. Prezentował wyniki badań na ponad 60 konferencjach (w większości międzynarodowych), w tym 10 na zaproszenie organizatorów.
Wypromował 4 doktoratów, licznych magistrantów oraz inżynierów.
Stypendysta DAAD (1990) w Ruhr-Universität, Bohum, Niemcy; Odbył staż naukowy (1992-1995) w Duke University, USA; Wielokrotnie (w sumie ok. 15 miesięcy) przebywał jako profesor wizytujący w Ecole Centrale de Lille, Francja. Współpracował z kilkoma krajowymi uczelniami i instytutami badawczymi (PP, UAM, PWr, PW, IPPT PAN Warszawa, IMP PAN Gdańsk oraz IMDiK PAN Warszawa), uniwersytetami zagranicznymi (Ruhr-Universität, Duke University, Ecole Centrale de Lille) oraz przedsiębiorstwami (PESA, ZKPP, Bohamet, Solbet, Quartec).
Uczestniczył jako wykonawca lub kierownik w 15 projektach badawczych krajowych i w 2 projektach międzynarodowych. Za osiągnięcia naukowe uzyskał m. in. nagrody Sekretarza Naukowego PAN (1989), Ministra Edukacji Narodowej (1998), Prezydenta miasta Bydgoszczy (2003) oraz wielokrotnie J. M. Rektora UKW. Obecnie jest Członkiem Zespołu Ekspertów w dziale Nauk Ścisłych i Technicznych w Narodowym Centrum Nauki.
Główne specjalności naukowe: mechanika i chemo-mechanika materiałów porowatych, biomechanika, symulacje komputerowe, eksperymentalne metody identyfikacji właściwości materiałowych i diagnostyki.
