Z głębokim żalem zawiadamiamy, że odszedł od nas prof. dr hab. Janusz Rulka (5.07.1936 - 26.04.2016) – emerytowany, długoletni profesor Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Uroczystości pogrzebowe odbędą się w sobotę 30 kwietnia 2016 roku o godzinie 11.00 na Cmentarzu Parafialnym św. Wincentego à Paulo w Bydgoszczy ul. Kard. Stefana Wyszyńskiego (Bielawki). 

Profesor Janusz Rulka ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Po kilkuletniej pracy w szkolnictwie średnim, w 1967 roku uzyskał stopień naukowy doktora i został zatrudniony w Instytucie Historii UMK. W 1974 roku podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy, kontynuując jednocześnie pracę na UMK. W 1975 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego, zaś w 1993 roku tytuł profesora nauk humanistycznych.
Profesor Janusz Rulka w latach 1974-1980 pełnił funkcję prorektora Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy ds. nauki, w latach 1974-1975 był prodziekanem Wydziału Pedagogicznego WSP w Bydgoszczy, w latach 1990-1996 - prodziekanem Wydziału Humanistycznego. Przez wiele lat kierował Zakładem Dydaktyki w Instytucie Historii i Archiwistyki UMK w Toruniu (1974-1977 i 1982-1992) i Zakładem Dydaktyki i Wiedzy o Społeczeństwie Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego (WSP, Akademii Bydgoskiej) w Bydgoszczy (1992-2005).
Profesor Janusz Rulka był członkiem licznych towarzystw i organizacji krajowych oraz zagranicznych, m.in. Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego w latach 1982-1985, Komisji Dydaktyki Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk (wiceprzewodniczący), Międzynarodowego Stowarzyszenia Dydaktyków Historii (International Society for History Didactics), Komisji Dydaktycznej Polskiego Towarzystwa Historycznego, był członkiem Zarządu Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego, ekspertem Ministra Oświaty, konsultantem Międzynarodowego Instytutu Podręczników Szkolnych w Brunszwiku, brał udział w pracach kolegium redakcyjnego czasopism „Wiadomości Historyczne” i „Edukacja Humanistyczna”, współpracował z Instytutami Historii w Greifswaldzie i Rostoku, z Wydawnictwami Szkolnymi i Pedagogicznymi i innymi instytucjami. Opublikował ponad 200 artykułów naukowych i opracowań książkowych. Był autorem podręczników szkolnych, przewodników metodycznych i programów nauczania, ale wydał także wspomnienia. Podręczniki do wiedzy obywatelskiej ukazały się w nakładzie przekraczającym milion egzemplarzy. Organizator i uczestnik licznych konferencji krajowych i zagranicznych, niezłomny dyskutant podczas cyklicznie organizowanych Zjazdów Polskiego Towarzystwa Historycznego. Wypromował 9 doktorów oraz ponad 200 magistrów. W pracy naukowej swobodnie poruszał się po różnych polach badawczych w zakresie dydaktyki historii i wiedzy o społeczeństwie. Podejmował przede wszystkim problematykę przemian świadomości historycznej młodzieży, roli mediów w edukacji społecznej i historycznej, ale także prowadził badania nad osobowością nauczyciela historii, jego warsztatem i efektywnością nauczania historii.
W uznaniu niezwykle bogatej i owocnej pracy naukowej, dydaktycznej, organizacyjnej i społecznej Profesor otrzymał kilkadziesiąt wyróżnień i odznaczeń, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, kilkakrotnie nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.