Zapraszamy na promocję nowej książki A. Sudoła "Edward Franciszek Szczepanik. Ostatni premier rządu RP na uchodźstwie"
9 grudnia (środa) o godzinie 18.00 zapraszamy do Węgliszka na promocję książki prof. Adama Sudoła, pt. „Edward Franciszek Szczepanik. Ostatni premier rządu RP na uchodźstwie”, Wyd. Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.
Imprezę poprowadzi Zdzisław Pruss, oprawa muzyczna Rafał Dobrzyński.
Inspiracją do napisania biografii Edwarda Franciszka Szczepanika stał się kilkuletni okres bliskiej współpracy autora z Profesorem, który pełniąc zaszczytną funkcję Prezesa Rady Porozumiewawczej Badań nad Polonią, przemianowanej następnie na Światową Radę Badań nad Polonią, uczynił go swoim zastępcą. Były premier dał wystarczająco dużo dowodów swej niezłomnej postawy, wierności ideałom i wyjątkowej konsekwencji w działaniu, przez co stał się przykładem dla wszystkich zamieszkałych w kraju. Z perspektywy czasu trudno nie docenić wielu dokonań i niewątpliwych zasług dla ojczyzny ostatniego premiera rządu Rzeczypospolitej na uchodźstwie. Autor, wspólnie z Profesorem prowadząc prace organizacyjne Rady, uczestnicząc w procesie podejmowania decyzji miał możliwość poznać Jego niezwykłe oddanie interesom Polski. Stąd zrodziła się chęć utrwalenia dokonań tego wybitnego Polaka, przybliżenia jego bogatej osobowości. Osobiste kontakty z prezesem E. Szczepanikiem, pod koniec jego życia już tylko telefoniczne i korespondencyjne, pozwoliły autorowi poznać sprawy i problemy, które stanowiły dzieło życia wybitnego suwałczanina. Profesor był człowiekiem renesansu, o niezwykle szerokich zainteresowaniach i predyspozycjach. Posiadał imponujący dorobek naukowy, a jego dokonania organizacyjne i polityczne zjednały mu liczne grono zwolenników wszędzie tam, gdzie pracował, tworzył, mieszkał. Dewizą życiową stała się zasada, że interesy wspólne zawsze przedkładał ponad wszelkie partykularyzmy. Niejednokrotnie dał przykłady swojej bezkompromisowej postawy w sprawach nadrzędnych, m.in. zabiegając o przełamanie międzynarodowej izolacji rządu RP na uchodźstwie. Jego intensywna działalność polityczna w polskich organizacjach niepodległościowych prowadzona była w okresie okres umacniania się opozycji demokratycznej w Polsce i delegalizacji niezależnego ruchu związkowego, a na arenie międzynarodowej – procesu helsińskiego. Edward Szczepanik był wspaniałym interlokutorem i negocjatorem. W toku prowadzonych dyskusji nie kierował się emocjami, zwyciężały raczej jego racjonalne argumenty. Posiadał niezwykłe zdolności mediacyjne i asertywny sposób rozwiązywania problemów. Grono Jego zwolenników, sympatyków i przyjaciół stale rosło. Potrafił niezwykle umiejętnie mobilizować innych do działania, sam przy tym będąc wzorem pracowitości. Profesor był człowiekiem niekonfliktowym, ujmującym, otwartym, chętnie współpracował z kontynuatorami swego dzieła. Pisanie biografii człowieka szanowanego, lubianego, podziwianego, jest narażone na niebezpieczeństwo subiektywizmu. Często autorzy nie dostrzegają tzw. drugiej strony medalu. Tak jednak nie jest w tym przypadku, bowiem profesor E. Szczepanik był bezsprzecznie postacią wyjątkową – całym swoim życiem zasłużył na najbardziej pozytywne oceny. Choć tak skromny, był wielki umysłem oraz dokonaniami. Zasady naukowego obiektywizmu sprawiły, że prezentowane w książce oceny, sądy, opinie poprzedził proces weryfikacji materiału źródłowego, stanowiącego przedmiot analizy i syntezy. Edward Franciszek Szczepanik należał do grona najwybitniejszych działaczy emigracji niepodległościowej po II wojnie światowej. U zarania III Rzeczypospolitej stał w pierwszym szeregu Polaków na obczyźnie, którzy zmagali się na różnych frontach, walcząc o jej demokratyczne oblicze i niepodległy byt. To on był ostatnim premierem rządu na uchodźstwie, którego niezłomna i patriotyczna postawa doprowadziła do przekazania przez prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego insygniów władzy niepodległej II Rzeczypospolitej na ręce demokratycznie wybranego prezydenta – Lecha Wałęsy (22 XII 1990). Działalność E. Szczepanika jako premiera zostanie przedstawiona na tle aktywności politycznej i organizacyjnej poprzednich rządów RP na uchodźstwie. Dokonania prof. E. Szczepanika nie doczekały się jeszcze ani w Polsce, ani na obczyźnie zwartego biograficznego opracowania. Fragmenty bogatego życiorysu zostały spisane przez Ewę Prządkę w formie długiego wywiadu, opublikowanego w dwóch wydaniach broszurowych – w Rzymie i w Londynie.
