Ostatnie pożegnanie Grzegorza Nowickiego

Instytut Kultury Fizycznej Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy poniósł wyjątkową stratę! 25. grudnia 2009 roku odszedł wyjątkowy człowiek, nauczyciel akademicki, doskonały dydaktyk z zakresu nauk o kulturze fizycznej, nauczyciel nauczycieli dr Grzegorz Nowicki.

Pożegnaliśmy śp. Grzegorza Nowickiego, długoletniego pracownika Instytutu Kultury Fizycznej, przyjaciela, wspaniałego kolegę. Niezbadane wyroki Opatrzności sprawiły, zaskakując nas wszystkich, że w sile wieku, nadszedł dla Niego czas zakończenia ziemskiej wędrówki. Odszedł tak niespodziewanie, że wciąż trudno oswoić się ze stratą, która dotknęła nas wszystkich.

Każde pożegnanie, a szczególnie to ostatnie, skłania do zadumy i refleksji. Wspominamy wszystkie sprawy i działania, które łączyły nas ze śp. Grzegorzem. W nich stale przewijać się będą takie cechy zmarłego jak otwartość na ludzi, na świat i jego sprawy, zaangażowanie na rzecz pomocy człowiekowi w potrzebie bez szukania własnej korzyści. Jako nauczyciel był człowiekiem niezwykle wyrozumiałym i życzliwym. W każdym podopiecznym potrafił odnaleźć coś godnego uwagi i szacunku, każdy z nich miał szansę by zdobyć Jego sympatię i uznanie.

Jego uśmiech, sposób bycia, nietuzinkowe poczucie humoru, wyczucie taktu, wysoka kultura osobista, niejednokrotnie pozwalały znaleźć dobre wyjście z konfliktów i problemów, przywracając właściwe proporcje w różnych sprawach. Śp. Grzegorz zawsze starał się służyć pomocą tam gdzie była ona potrzebna zarówno kolegom jak i studentom. Niestety nasz przyjaciel już tego nie będzie czynił.

Grzegorzu! - nad trumną pochylili głowy koleżanki i koledzy z Instytutu Kultury Fizycznej oraz rzesza  wdzięcznych i oddanych Tobie wychowanków. Niech ta krótka notka będzie symbolicznym gestem pożegnania z Tobą, podziękowania za Twą pracę, zaangażowanie w sprawy Uczelni.

Twoja obecność wśród nas kończy się fizycznym rozstaniem, ale nadal między nami pozostanie pamięć duchowa, aż do spotkania w wieczności. Nie mówimy żegnaj, a do zobaczenia - nasz przyjacielu.

Grzegorz Nowicki urodził się 7.02.1935 r. w Lęgniszewie k/Kcyni (województwo kujawsko – pomorskie). Liceum Ogólnokształcące ukończył w Kcyni w 1954 r. W czasie nauki czynnie uprawiał lekkoatletykę i był reprezentantem szkoły na wszystkich dystansach biegowych – począwszy od 60m, a skończywszy na 1000m. Największym sukcesem w tym okresie było zajęcie III miejsca w biegu na 1000m z wynikiem 2:36,6 min. na Centralnej Spartakiadzie Szkół Średnich we Wrocławiu w 1953 roku.

W latach 1954-58 był studentem Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Zgodnie z zainteresowaniami nadal uprawiał lekkoatletykę, specjalizując się w biegu na 400m. Najlepsze wyniki osiągał w latach 1955-57 (100m - 11,4 s; 200 m - 22,7 s; 400m - 48,8 s; 800m - 1:57,8 min; 1000m - 2:32,6 min). Przez cały okres studiów startował w barwach AZS-AWF Warszawa. Ważniejsze zawody, w których brał udział to: Uniwersjada w Pradze, Memoriał im. J. Kusocińskiego, Mistrzostwa Polski, Akademickie Mistrzostwa Polski, Mistrzostwa Warszawy. Dwa razy był Akademickim Mistrzem Polski w sztafecie 4x400 i dwa razy Wicemistrzem Warszawy na dystansie 400m. Pracę magisterską n.t. „Rozwój lekkiej atletyki w woj. bydgoskim” napisał pod kierunkiem prof. Zygmunta Pabisia.

Po ukończeniu studiów pracował kolejno: w latach 1958-63 w Liceum Ogólnokształcącym w Strzelnie jako nauczyciel wychowania fizycznego, 1963-64 roku w Państwowym Zakładzie Wychowawczym w Szubinie jako wychowawca, 1964-66 w Technikum Ekonomicznym w Szubinie jako nauczyciel wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego, 1966-80 w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Bydgoszczy jako wizytator szkół w zakresie wychowania fizycznego i sportu szkolnego, 1980-91 w Instytucie Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Warszawie - Oddział w Bydgoszczy na stanowisku adiunkta, 1991-2000 w Wyższej Szkole Pedagogicznej, później Akademii Bydgoskiej w Bydgoszczy na stanowisku adiunkta (wykładał teorię i metodykę wychowania fizycznego), od 2000 w Kujawsko-Pomorskiej Szkole Wyższej w Bydgoszczy na stanowisku profesora nadzwyczajnego (prowadził wykłady z biomedycznych podstaw rozwoju i wychowania oraz edukacji zdrowotnej).
Współpracował z Akademią Wychowania Fizycznego w Poznaniu, a ściślej z antropologiem – prof. Zbigniewem Drozdowskim. Efektem tego było uzyskanie stopnia naukowego doktora. Jako badacz z dużą konsekwencją przez wiele lat śledził przemiany zachodzące w rozwoju fizycznym dzieci, młodzieży i osób dorosłych oraz uwarunkowania tych procesów w regionie kujawsko-pomorskim. Dzięki jego pracy naukowej region ten posiada dziś doskonałą dokumentację międzypokoleniowych przemian w zakresie rozwoju biologicznego.
Prócz badań wiążących się z auksologią interesował się edukacją zdrowotną i promocją zdrowia. Brał udział w pracach m.in. Polskiego Towarzystwa Antropologicznego w Warszawie, Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego i Polskiego Stowarzyszenia Naukowego Animacji Rekreacji i Turystyki w Poznaniu. Jest autorem 12 książek i 125 artykułów opublikowanych w kraju i za granicą. Wypromował ponad 300 licencjatów i ponad 30 magistrantów.  
W latach 1964-1991 związany był ze sportem szkolnym i działał na rzecz jego rozwoju. Pełnił między innymi, funkcję członka Zarządu Głównego Szkolnego Związku Sportowego w Warszawie i wiceprzewodniczącego Zarządu Okręgowego Szkolnego Związku Sportowego w Bydgoszczy.
Za działalność dydaktyczną został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a także odznaczeniami resortowymi m.in.: Złotą Odznaką Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej, Medalem za Zasługi w rozwoju Sportu Szkolnego z okazji XXX-lecia SZS, Honorową Odznaką Przyjaciół Harcerstwa.
Odszedł po 2-letniej walce z ciężką chorobą w dniu 25.12.2009 r.

Koleżanki i koledzy z Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy.